۱۳۹۳ آبان ۷, چهارشنبه

مصاحبه ای با Kostas Panagiotou



با عرض درود های فراوان خدمت شما خوانندگان این وبلاگ
در این پست شاهد مصاحبه ای خواهید بود که حدود 6 سال پیش آن را ترتیب دادم؛ گپ و گفتی با یکی از بهترین کیبوردیست های حال حاضر سبک Doom Metal و علی الخصوص زیرشاخه Funeral که نوآوری هایی را در این سبک به وجود آورد. هدف از قرار دادن این مصاحبه و معرفی این شخصیت به پست و مطلب قبلی در مورد Stijn van Cauter مربوط می شود. حضور بی بدیل و ارزشمند این هنرمند بلژیکی در این بند نیز گویای همه چیز می باشد. اما تقابل این دو موسیقیدان در کنار هم باعث شد تا مطالبی جداگانه در موردشان به نگارش در آورم. امیدوارم برخی از طرفداران این بند به جواب سوالاتشان برسند.



First of all thank you a lot for giving me the chance to do an interview with you. For the first question; How Pantheist came to this world? What were your reasons to form a band and why in Funeral Doom Metal?

Pantheist didn’t start as a metal band; I’m a keyboard player and I started experimenting with the creation of dark ambient tracks at first. My sole intention was to express some dark thoughts and feelings I had and couldn’t find an outlet for in the social world I found myself in. However, it was my desire to add guitar at some stage, and I stayed in contact with Nicolas, a guitar player I had met at the University. I slowly converted him into doom metal by feeding him cds of the likes of Esoteric, Evoken, Skepticism, Morgion etc. Then I bought an electric guitar (Nicolas only owned an acoustic guitar at the time) and so we started recording demos on an 8-track recorder I had got recently. Around the same time I got through the now defunct doom-metal mailing list in touch with Stijn from Until Death Overtakes Me, who has a home studio. There we recorded our first demo ‘1000 years’ which was greatly inspired by bands such as Skepticism and Thergothon, as the ‘funeral doom’ genre was something fresh and upcoming at that time.

What’s the message of Pantheist? I mean what is the ideology of the band?

There is no ideology behind the band and we don’t have any political or religious affiliations. Our only goal from the beginning was to stay open-minded and not to put any limitations to our freedom of expression. So we are ‘pantheists’ in an allegorical sense.

What bands have influenced you most?

Throughout the years, the range of bands and composers that have influenced our music has grown really wide. It goes from baroque and romantic classical composers to doom metal bands like the two aforementioned, My Dying Bride and Anathema, to progressive rock bands like Pink Floyd, King Crimson and Amon Duul II, to Celtic Frost and Winter, to traditional Eastern music etc. Any minor key music we’ve heard that sounds powerful and emotive has been a direct or indirect influence.

Any other influences or inspirations rather than music?

As I said in the answer to your first question, my need to create music has always been the result of a quest for finding means for a way of self-expression. Any strong feelings, emotions and events in my life have influenced my songwriting.

How do you feel about today Doom Metal scene, and especially Funeral Doom Metal?

I don’t think there is such a thing as a ‘funeral doom’ scene, as the bands usually don’t play live and are not always in touch with each other. Also a lot of the so-called funeral doom bands are actually one-man projects! We are only in touch with Skepticism and Esoteric, bands that in my opinion are in a league of their own and don’t belong to any scene.

Any new bands that you are interested in?

I don’t follow the doom metal scene much, so I can’t recommend any ‘new’ bands. I would be interested to check out the album of Dictator from Cyprus though, I really liked his demo.

Have you ever had any personal experience of misery, solitude or…? I mean any personal experience that makes you view life as a painful process or death as a kind of redemption

Yes, like everyone I’ve had my fair share of negative experiences; around the time of the recording of our ‘1000 years’ demo and the ‘O Solitude’ album, I was experiencing strong feelings of isolation and solitude, which led to the creation of these very negative works. In the course of the years I’ve learned to channel these emotions better, although some people still say that our music sounds ‘miserable’, with which I don’t agree.

What represent your albums for you? A comment for each one of your albums:

1000 Years:


Very personal and expressive demo, which captured the essence of the band pretty well in its 33 minutes. The sound quality is not that great, but the captured ambience is quite unique, even for our standards.

O’ Solitude:

The glorification of solitude and pain as a result of isolation and disappointment. It is wallowing in self-pity, but at least it’s a very honest album.

Amartia:

Much more philosophical that anything we had done previously, this album explores the question of how far one can go to provide evidence for a doubtful belief system. Also the first album in which we started to incorporate Eastern elements to our music (with the exception of the middle part of ‘Don’t mourn’ in our first album).

The Pains of Sleep:

More like a stopgap EP, this contained just two new tracks, a cover and our ‘1000 years’ demo remastered. We saw it like a present to our loyal fans that have supported us from the beginning, perhaps some sort of ‘calm before the storm’ as we were moving towards something different…

Journey Through Lands Unknown:

That ‘something different’ became this album; by far our best and most diverse album yet, it explores in depth several facets of the sound of this band that have only been hinted at thus far.

The song “O’ Solitude” is my favorite of Pantheist, Its lyrics is amazing. Would you please tell me more about this song?

Its title betrays its essence: it explores different themes of solitude and abandonment. I think it’s a very powerful track full of emotion and intensity, and it’s one of our most popular live tracks as well. We often finish our gigs with this track.

“We, the dead cannot understand why these mortals don’t envy us”. What is (are) the reason(s) that we shall envy the dead?

The rest of the lyric betrays why: the living think that those dead are not in an enviable position, but the dead argue that although their lives are over, the difference with the living is not as big as one would think, because life is not meaningful in the big scheme of things, looked at from the eyes of eternity.

And about the album “Amartia”, why a concept album about Seven Deadly Sins?

I think it is a common mistake of people to think that this is an album about the 7 deadly sins; the sins are only used as a tool to tell the story. In its essence, it’s a story about someone trying to prove god’s existence by committing the deadly sins. He hopes that god’s punishment and intervention will prove His existence, but this punishment never comes and the protagonist succumbs to guilt.

Pantheist moved from Belgium to UK, what was the reason?

This had to do with personal reasons, as I moved to the UK when I met my girlfriend who lived there. My contract at work had also expired, which made my move easier.

And what represent these words for you?

Life: unexpected, but generally very welcome gift, so we’d better make the most out of it.

Death: the natural consequence of life.

Suicide: I would never choose this option myself, but I understand why for some people there are things worse than death.

Solitude: a natural condition, in which all humans are subjected. This causes a lot of fear and stress, but at the same time pretty much all creative human activities stem from this fear of solitude and isolation.

Love: a mystery in the quite mechanical world we live in; something to be cherished

Religion: that which connects people for all the wrong reasons.

God: was invented by man to counter his fear of solitude I spoke about earlier.

Future: something to look forward to, but the only thing we truly have is the present.

Iran: a country with a great history going back to thousands of years, unfortunately currently veiled in intolerant fundamentalism just like many other countries.

What are your future plans with Pantheist?

We are currently planning some gigs in the UK and Finland. We hope to start working on our new album by the second half of 2009.

And any final words do you want to say to your Iranian fans?

I know how much you metal heads suffer in a country that doesn’t allow freedom of expression and has been particularly hostile to metal music. My thoughts are with all of you and we deeply appreciate the fact that you take the risk to hunt down and find your favourite music, despite the risks involved. Stay true to yourselves, that’s the only way forward. Lamentus, thank you so much for taking the time to compile the questions for this interview, and for your love and dedication to underground music. See you around, it is a small world…

Thank you very much.

December 2008

امیدوارم از این پست لذت کافی را برده باشید. تا پستی دیگر بدرود...

۱۳۹۳ مهر ۳۰, چهارشنبه

بیوگرافی و دیسکوگرافی Stijn van Cauter


در این پست می خواهم یکی از بهترین و بزرگ ترین گروه های استایل Funeral Doom Metal را به شما معرفی کنم. البته این یک امر بدیهی است که بسیاری از شما این بند را می شناسید و حتی بقیه ی بندهای وابسته به آن را شنیده اید، اما در این مجال می خواهم از زاویه ی دیگری این بند را به شما معرفی کنم و هدف در این جا فقط یک بیوگرافی خشک و خالی نیست.
Until Death Overtakes Me یکی از شاخص ترین ها در استایل Funeral Doom می باشد که در کشور بلژیک واقع شده است و پرکار ترین و آکادمیک ترین بند Funeral است. ابتدا به بیوگرافی کامل این بند خواهم پرداخت و ضمن بررسی برخی از بهترین های این بند به معرفی بندهای وابسته به این گروه خواهم پرداخت.

Stijn Van Cauter این هنرمند بلژیکی الاصل در سال 1999 در کارگاه موسیقی که به دست جمعی از هنرمندان وقت تأسیس شده بود بند تاریک Until Death Overtakes Me را به تنهایی بنا نهاد. درست سال 2000 بود که با یک Split Album با بند I Dream No More  کار خود را آغاز کرد. جالب این است که بند مذکور هم به دست خود وی تأسیس گردیده بود و هر دو بند توسط خود او اداره می شدند! این اثر به واقع انقلابی در موسیقی Ambient و Funeral است. اثری سرتاسر تازگی و پدیده ای نوین در استایل های ذکر شده و البته در این میان نباید نقش موسیقی Electronic را نادیده گرفت.


Symphony I - Deep Dark Red که دومین اثر Van Cauter است یک اثر تماماً سمفونیک می باشد که در سال 2001 ضبط شد و این اثر هم در فهرست درخشان ترین آثار وی قرار گرفت. آلبوم نام برده یک فول لنث (Full-Length) است که تمام خصوصیات یک سمفونی را دارد و بار هنری فوق العاده سنگینی در آن وجود دارد.


Symphony II – Absence of Life و باز هم در همین سال یک آلبوم کامل دیگر از این موسیقی دان به ضبط می رسد که باز هم طرفدارانش را محصور خویش می سازد. تِرَک هایی بسیار تاریک و محزون که باز هم سمفونیک هستند و این زنجیره ی غریب Ambient و Funeral و موسیقی Classic را بیشتر به هم پیوند می دهند. سال 2001 سال پرکاری برای Van Cauter بود.


Prelude to Monolith در سرتاسر دوران کاری Van Cauter درخشان ترین سال، سال 2003 است. وی در این سال به موفقیت چشمگیری دست می یابد که در میان طرفدارانش تکرار ناشدنی ترین سال به شمار می رود. آلبوم Monolith تنها اثری از این موسیقی دان است که در میان کل طرفدارانش، یک صدا قوی ترین شناخته شده است و در میان این مخاطبین پروپا قرص یگانه اثر Van Cuter همین آلبوم است که در تحلیل ها درباره اش به تفصیل سخن خواهم گفت.


Interludium I: Funeral Path پس از اتمام دوره ای از آثار سریالی - سمفونیک از دوره کاری Van Cuter یک اثر متفاوت بیرون می آید که دو تراک بلند 75 دقیقه و 30 دقیقه ای از خلال آن بیرون می آید. دو ترک اینسترومنتال که هر کدام از تراک ها یک سمفونی روی فاز Ambient و Funeral می باشند. سال 2004 هم سالی سرتاسر موفقیت و تازگی برای آقای موسیقی دان به دنبال داشت!!


Symphony III – Monolith و اما آخرین اثر از بند اصلی Van Cauter در سال 2006 ضبط و به بازار عرضه شد که هنرمند شاعر این سمفونی ها در کارنامه ی کاری خود در 19 بند شرکت داشته و به غیر از فعالیت در بندهای دیگرش به همکاری میان بندهای شاهکاری نظیر Pantheist و Solicide و Wijlen Wij نیز همکاری داشته است.
NULLL Records که از سال 2000 تنها لیبل این بند تاریک بوده است همچنان به حمایت از این بند پرداخته و آثار شاهکار هنرمند شاعر، Van Cuter را به دست طرفدارانش می رساند. جالب اینجاست که بدانید این لیبل بسیار قوی و تهیه کننده ی هنرمند برای حمایت از این بند از جیب خود مایه گذارده و نه برای به دست آوردن دلار و یورو؛ بلکه برای عشق خود دست به چنین عملی زده است! (تفاوت فاحش میان تهیه کننده گان امریکایی و تهیه کنندگان اروپایی!)
و اما این ابتدا و انتهای کار نیست بلکه هنرمند ما در خلال این سالها دست به ساخت آلبوم های دیگری هم زده است که در نوع خود بی نظیر می باشند و در هر ژانر و گونه ای که هستند در نوع خود تک ترین و خاص ترین و تاریک ترین می باشند. ابتدا تمامی بیوگرافی و دیسکوگرافی هنرمند مذکور را برایتان شرح می دهم بعد به تحلیل تک تک این آثار خواهم پرداخت و هرچند پستی که مورد نیاز باشد را به این موضوع اختصاص می دهم تا وقتی که تمامی چنته ی این هنرمند را به شما دوستان معرفی کنم.


در سال 2000 جناب Stijn Van Cauter در کنار بند اصلی خود یعنی  Until Death Overtakes Me به فعالیت در بندهای دیگری هم پرداخت و آثار بی نظیر و درخشانی خلق کرد. در زیر به دیسکو گرافی این بندها اشاره می کنم:
I Dream No More بندی است با استایل Electronic/Dark Ambient که در کنار بند UDOM تأسیس شد و در مدتی که بند اصلی Van cuter به تولید شاهکارهای خود می پرداخت، شاهد دو تجربه ی بسیار غریب در نوع خود شد. در سال 2000 به همراه بند UDOM یک Split آلبوم ضبط کرد که نسخه ی بسیار نایابی است. این اثر همان طور که شرح داده شد یک بدعت گذاری در موسیقی های Ambient و  Funeral می باشد که نقش Electronic را نباید در آن نادیده گرفت. همینطور در سال 2002 این بند آلبوم کامل خود را با نام Fade-Die  ضبط و به بازار عرضه کرد. ترک های این آلبوم همگی از ده دقیقه بیشتر می باشند و اینسترومنتال هستند. ترک هایی بسیار خسته با حسی کاملاً خنثی. این آلبوم در واقع بیانیه ی خاکستری و خنثای Van Cuter است که در دوره ای از زندگی اش ساخته که فوج مشکلات یک ثانیه او را در آسایش نمی گذاشتند.
لیبل این بند هم NULLL Records می باشد و در حال حاضر فعالیت های این گروه بنا به دلایلی کنسل شده است و Van Cuter در بندهای دیگری به فعالیت می پردازد، اما این بدان معنا نیست که بند منحل شده باشد. 
و اما در سال 2002  جناب Van Cuter در کنار دو بند دیگرش بندی را تأسیس می کند که به واقع بی نظیر ترین بند در استایل های ترکیبی Ambient و Drone می باشد. Fall of the Grey-Winged One که یکی از غریب ترین بند ها در این استایل است نزد طرفداران این استایل و این موسیقی دان یک بند استثنائی می باشد. بندی اینسترومنتال که شاهکارهای غریب و خسته ای آفریده است و تا سال 2004 پر قدرت به کارش ادامه داد.
Aeons of Dreams نخستین آلبوم این بند است که در سال 2002 با سرمایه گذاری NULLL Records ضبط شد و نزد طرفداران Stijn پخش شد. ترک های این آلبوم همگی بیش از بیست دقیقه هستند و بدون کلام می باشند. جالب اینجاست که در این آلبوم هم ترک ها حالت فرم سیمفونی را حفظ کرده اند و در ترک های این بند هم حس خنثی و سترونی به وضوح دیده می شود.
 
Death Time Emptiness دومین آلبوم این بند است که در سال 2003 به بازار عرضه شد و مثل اثر قبلی در نوع خود بی نظیر است، هر چند که ادامه ی اثر قبلی می باشد و با گوش سپردن به آن متوجه این خواهیم شد که مثال دو بند دیگر این موسیقیدان، سریالیسم خود را نگه داشته اند.

Intreludium III – Inritus سومین و تا به امروز آخرین آلبوم کامل این بند است که در سال 2004 ضبط شده و در میان دوستداران Van Cuter پخش شده است. این اثر همان طور که از علامت "III" پیداست باز هم دنباله ی آلبوم های قبلی می باشد. این سه گانه در واقع جریانی غریب را دنبال می کنند که از لوای آن به جریانات جالب تری در بندهای دیگرش می رسیم و این سه آلبوم به گفته ی خود Van Cuter سه بیانیه ی "خسته و خنثی" من هستند و از این روی در آنها با حس خنثی ای رو به رو هستیم که ادامه ی جریان دو بند دیگر می باشند و در اینجا به چنین روزی افتاده اند!


و اما این پایان کار نیست و صدای خسته و خنثای ساز ها دیگر بار جانی تازه برای ناله کردن می گیرند و از میان این همه جریان غریب، بندی با استایل Drone/Funeral Doom Metal به نام Beyond Black Void بیرون می آید که جنون واقعی Stijn Van Cuter را نشان می دهد! بندی پر از شعله های آتش، تو گویی سه جریان قبل که همچون آتش زیر خاکستر بودند برای دیگر بار سر از لا به لای خاکسترها بر می کشند و شعله ور می شوند!!!

Desolate؛ این آلبوم تنها آلبوم این بند می باشد که شاهکاری تکرار ناشدنی در استایل های drone و Funeral می باشد. ترک ها همه بالای ده دقیقه و با حسی آتشین و محزون و تا حدی همراه با خشم که طرفداران این بند را به جنون لحظه می کشد!

ولی سال 2002 سالی فوق العاده پر کار و درخشان برای جناب هنرمند بود. در این سال چند پروژه ی بسیار قوی که چندی از آنها را نام بردیم را عرضه کرد و به گفته ی خودش: "جنون کار مرا گرفته بود." و مدام دست به تأسیس بندهای تازه با استایل های جالبی می زد. در تابستان همین سال بود که باز هم یکی دیگر از آفرینش های Van Cuter روانه ی بازار موسیقی شد!
Organium که بندی است با استایل Noise/Black/Ambient از سال 2002 شروع به آفرینش در کارگاه موسیقی کرد و آثار تجربی غریبی را خلق نمود. این بند حالتی کلیسایی دارد و با حس و حالی کاملاً متفاوت از جریانات پیشین به کار پرداخت.

The Rage آلبوم کاملی است که در سال 2004 روانه ی بازار شد و در این آلبوم که ترک هایی طولانی دارد Van Cuter از ساز "اورگانوم" در موسیقی خود بهره می جوید و به واقع حسی طنین انداز و سر تا سر قرون وسطایی به مخاطب القاء می شود.

Interludium IV: Levitation؛ اما این بند تا سال 2007 سکوت می کند و این بار با آلبومی متفاوت در نوع خود سر و کله اش پیدا می شود و بیانیه ی "فاوستی" خود را با صدایی طنین انداز می خواند! خود وی در باره ی این آلبوم گفته است: "گناه بودن در سرتاسر این اثر به مخاطب القاء می شود." در این آلبوم باز هم با NULLL Records  طرف هستیم. شرکتی که این هنرمند بزرگ را کشف کرد و پر قدرت با او به همکاری پرداخت و وی را حمایت نمود.

بند آسمانی Dreams of Dying Stars با استایل Ambient/Darkwave هم یکی دیگر از پروژه های خاص و تکرار ناشدنی Van Cuter  است که از سال 2002 پایه ریزی شد و در همان کارگاه آلبوم هایش ریکورد شد و مثل بقیه ی پروژه های محزون وی از سال 2003 تا 2007 با قدرت تمام آرشیو طرفداران را جلا بخشید! آلبوم های این بند از این قرار می باشند:

Stardance در سال 2003


Interludium II – Aeon G در سال 2004
 

Funeral in the Void در سال 2004
  


Interludium V – Buried in the Void در سال 2007


این چهار آلبوم کامل با استایلی ترکیبی و خاص به بازار طرفداران آمدند و آلبوم سوم این بند در فهرست بهترین های این نوع در زمان خودش به ثبت رسید. این بند در میان دیگر پروژه های این موسیقیدان جایگاه ویژه ای دارد چرا که از استایل Darkwave نیز استفاده کرده است؛ استایلی محزون و آرام و بدون درام که در حالت "نأشگی" چنان خیال انگیز و غریب می شود که مخاطب را به دنیایی دیگر می برد. خود وی در باره ی این پروژه اش چنین می گوید: "هرگز نمی خواستم این پروژه را در اینترنت برای دانلود قرار دهم و این چهار آلبوم نزد طرفدارانم عمومیت یابند اما وقتی تمام آلبوم ها را ساختم تمام آنها را یک جا در سال 2007 روانه ی بازار طرفداران کردم. انسان گاهی اعتقاداتش به یک باره بر می گردد!"
 Dance Nihil که یک تک پروژه ی نایاب است و در میان آثار دیگر کمتر بدان توجه می شود یک پروژه ی تک ترک است که موسیقی دان در آن دست به نوآوری جالبی می زند و روی موود "ماژور - قرون وسطایی" دست به بازی با موودها می زند. یک ترک ده دقیقه ای اینسترومنتال است که در نوع خود بی نظیر است و همچنین استایل ترکیبی  Dark-Ambient/Dark-Darkwave را پیش می گیرد.

خب! دوستان این تمام بند ها و پروژه های تک نفری این موسیقی دان می باشند.اما وی در بندهای دیگری با دوستانش هم دست به فعالیت زده است و اگر بخواهیم به تمامی بندهای وی یک جا اشاره کنیم به این لیست بر می خوریم:
Until Death Overtakes Me - Orchestral Ambient Funeral Doom
Beyond Black Void - Minimalistic Drone Funeral Doom
The Ethereal - Nihilistic Funeral Doom
Fall of the Grey- Winged One - Drone Ambient
Organium - Noise Black Ambient
Dreams of Dying Stars - Dark Ambient Wave
In the Mist - Organic Drone Ambient
Forbidden Fields - Dark Drone Ambient
Dance Nihil - Dark Gloomy Wave Ambient
I Dream No More - Electronic Ambient
Tear Your Soul Apart - Noise Industrial
بندها:
In Somnis - Dark Doom Metal
The Sad Sun - Twisted Funeral Doom
Cold Aeon - Experimental Funeral Doom
Wijlen Wij - Funeral Doom
بندها و پروژه های مرتبط:
Pantheist - Classical inspired Funereal Doom
Solicide - Drone Funeral Doom
Anonymous Soul - Atmospheric Black & Ambient
که همگی در سایت رسمی او به ثبت رسیده اند. در پست بعدی به تک تک آلبوم ها با تحلیل موسیقی و فرم آن خواهم پرداخت. با این امید که بتوانم رضایت طرفدارانش در ایران را جلب کنم.